مرثیه ای برای یک رویاشكسته

می خواهم بگریم در سوگ خود. آرزو دارم فریاد بکشم در گوش خود که هان بیدار شو. من میبینم که دارند مرا بر دوش خود به زیباکده ی قبر می برند. برای خود می گریم.  کاش زود دیر می شد.

او دعا کرد و رفت. وقتی رفت انگار مرا با خود برد. پس من چیستم که مانده ام پس از آن دعا. این مانده ای از عقده ها است. پرنده ای پرو بال شکسته. باقی مانده یک تحقیر و نفرتی عظیم از چیزی که خود نیست ….

لازم بود، ولي خوب تمام شد. ممنون و معذرت. چقدر خوبه، احساس همون آدمي كه مدتي در سفر بوده، حالا برگشته خونه.

قانون 1) دانشجو يك انسان است. انساني همچون فرزند خودت. همانطور با او برخورد كن كه دوست داري با بچه تو برخورد كنند و همانطور كه زماني دانشجو بودي با تو برخورد كنند.
قانون 2) در كلاسي كه درس مي‌دهي بايد بدون ارفاق، ميانگين نمرات حداقل بايد 16 باشد، نمرات افتاده 9.75، حداقل 20% نمره بيست بگيرند، حداكثر افتاده‌ها 20%.
قانون 3) همواره بدانم كار استاد درس دادن نيست، كار استاد پژوهش است. پس آنچه كه زياد مهم نيست نمره دانشجو است.
قانون 4) به افراد زير كمك كنم: كساني كه در اثر نمره من چهارمين بار مشروط شده و اخراج مي‌شوند، كساني كه در اين ترم درس خوانده و نمرات بالا گرفته‌اند، كساني كه معدلشان بالا است.
قانون 5) انتقادهاي دانشجويان را در سيستم تدريس وارد كنم.
قانون 6) براي جلوگيري از استرس دانشجويان، امتحان ميان‌ترم را چندين‌بار مي‌گيرم. هر كدام بالاترين نمره شد، همان نمره منظور گردد.