مرثیه ای برای یک رویاشكسته

بعضي‌ها واقعا به درد خارج رفتن مي‌خورند. بعضيا نه. شايد من جزو دسته دوم باشم. اينائي كه عشق خارج رفتن رو دارند بدونند كه فقط يك تست ساده انجام دهند. اگر تونستند قبوله. به مدت يك هفته بريد يك شهر دور. يك اتاق اجاره كنيد به مدت يك هفته. موبايلتون رو هم خاموش كنيد. از اتاق هم در نيائيد. ببينيد بعد از يك هفته چه حالي ميشيد. حتي دوست داريد با رفتگر سر كوچه‌تون هم صحبت كنيد. باور كنيد آدم همينطوري ميشه.
ديشب عروسي بودم. يه حالي داد. همه ميگفتند ميخنديدند. موضوعات بيخود تعريف مي‌كردند كه شايد قبل از 1 ماه غربت تو آمريكا اعصابم خورد ميشد. ولي كلي حال كردم. شايد مسخره باشه. ولي هست. يادمه روزهاي آخر مي‌خواستم 1000 دلار بدهم 1 هفته زودتر بيام ايران. عجيبه كه من با اين همه ايراد از اينجا مي‌گيرم باز هم كشور خودممه. ايكاش مي‌شد داخل كشور خودمون تمام امكاناتي مثل خارج رو داشتيم.