مرثیه ای برای یک رویاشكسته

انگار استاد جان ج… “سانسور”. بيخيال “سانسور” اونم توي باغ.با چي “سانسور” كه “سانسور” اين شده نكنه با گل “سانسور”.ايول همه چيز رو تست ميكني.
مردي مطلبمو بذار توي سايتت..يه ذره باش ولي مرد باش

آقای دکتر جواب کمک کردنو گلی شدنو سریع گرفتید
ترم بعد سرتون شلوغه

“میخندی” رو خوب اومدی دکتر!

یادش بخیر با هم خندیدیدم وقتی اینو تعریف کردی.
:))

خندیدم!!!

بد جور هم خندیدم…

حقیقتا مشخصه که به خودت بدجور ناسزا گفتی!

باسلام-خیلی وقته که به سراغ سایتتون نیامده بودم-خیلی خوشحالم که دوباره روبرقرارش کردید.استاد
یکی ازکسایی هستید که هرگز ازخاطرم نمیروید.یاحق
دوستدار شما-دانشجوی اولین کلاس (اولین ساعت-اولین روز-اولین هفته-اولین ماه-اولین ترم-اولین سال تحصیلی)شمادردانشگاه آزاداسلامی قزوین

طرف سعادتی داشته که همچین شخصیتی ماشینشو از گل در آورده!!سعادت نمیخوااد؟!من که حدس میزنم اون یه شخصه معمولی نبوده که تونسته نظر دکتر رو جلب کنه برای کمک.
*** You must lie on the bed you have made ***
امیدوارم خاطرات خوبم از شما(در کل) همیشه تو این وبلاگ تجدید بشه

دكتر جون ياد فردين رو در خاطره ها زنده كردي……….// /.

دکتر قیافه تون خیلی تغییر کرده ها…..عینک که به کلی رفته کنار لاغر شدید..دندونان که آینه…ماشالا..الله صل علی محمد و ال محمد

یادش به خیر ، منم یه بار همچین بلایی و سر یه دوست آوردم . برای در آوردن ماشین یه خانم که در یکی از جاده های ارتباطی سپیدان به شیراز در گل گیر کرده بود، نشستم پشت فرمون و دوستم رفت که ماشین و هلش بده ، ماشین و زیادی گاز دادم و دوستم و حسابی …..
اما دکتر جان لذتی که تو کمک به مردم و نجات دادن آنها از چنین صحنه های هست وصف ناشدنی است….