مرثیه ای برای یک رویا » نیایش های روزهای تنهایی: برگرفته از وبلاگ یکی از دانشجویان خاص من

نیایش های روزهای تنهایی: برگرفته از وبلاگ یکی از دانشجویان خاص من

دسته : (عمومی) توسط فرزاد در 20-09-2008

ای خدای بزرگ! که عظمت کارهایت در خیالم نمی‌گنجد.
ای خدای شکوهمند! که شکوه دیگران در مقابل شکوه و عظمت تو بس ناچیز است…
قسمت می‌دهم به بندگان خاص تو. به بندگانی که در برابر غیر تو سرتعظیم فرو نیاوردند. به بندگانی که به حقیقت‌های ذهنشان پایبند بودند و اسیر واقعیت‌های کثیف نفسانی نشدند.
به بندگانی که تنها از تو کمک خواستند و به کمک تو ایمان داشتند.
آری باز هم قسمت میدهم! به بندگانی که گفتارشان و پندارشان و کردارشان تنها برای تو بوده …
و قسمت می‌دهم به بندگانی از تو که هر لحظه به روح دمیده شده در وجودشان نزدیک‌تر می‌شوند…
ای خدای بی‌نیاز، ما را جز به درگاه خودت به درگاه هیچ کس نیازمند نکن…
تویی که تنها شایسته‌ی تعظیمی و تویی که تنها شایسته‌ی آنی که در برابرت به سجده افتاد و تو را ستایش کرد و نه هیچکس دیگر را…
بسوی ما نگاه کن! که اگر تو نگاهی به ما کنی نگاه هیچکس را نیاز نیست.
بر ما ببخش که تنها بخشش توست که ماندگار و پایدار است و آرامش بخش…
خدایا کمکمان کن که آگاه باشیم. آگاه از خودمان و تو! آگاه باشیم تا مورد بهره‌کشی واقع نشویم که بهره‌کشی بد ستمی است که به خودمان روا می‌داریم…
خداوندا، کمکمان کن تا تنها محتاج تو باشیم که تو زیاد می‌دهی و منت نمی‌گزاری و انسان‌ها کم می‌دهند و زیاد منت می‌گزارند.!!!
خدایا، کاری کن که بتوانیم در راه تو بسوی موفقیت گام برداریم که تو اگر همراه باشی به همراهی هیچکس نیاز نیست. خدایا کمک کن تا فکر نکنیم که سرنوشت دیگران در اختیار ما است که اختیار تنها از آن توست و اختیار ما در اختیار تو معنی پیدا می‌کند…
خداوندا، کمک کن همواره به یاد داشته باشیم که هر چه هستیم و هر چه داریم تنها از آن توست.
بدانیم تا مغرور نشویم که غرور نورزیم، زیرا غرور بی‌احترامی بدی است نسبت به خود و خدا و دیگران و غرور باعث حقارت می‌شود.
خداوندا، چه باک دارد بنده‌ای که تو دوست اویی؟
چه باک دارد که تمام عالم دشمن او باشند که تو برای او بسنده‌ای!
خدایا! هیچکس نتواند که بنده‌ای را که تو به کمال رسانده‌ای را به خفت بکشاند که کسی در برابر تو قدرتی ندارد.!!!
و کسی که در راه تو قدم بر میدارد . کسی نمی‌تواند او را گمراه کند.
خدایا دورود فرست بر بندگان خاصت. همان‌هایی که اسیر انحصارطلبی و منفعت‌طلبی و خودبرتربینی نشدند.
همان‌هایی که جز سخن راست سخنی نگفتند.
همان‌هایی که در امانت‌های سپرده به ایشان خیانت نورزیدند.
همان‌هایی که تو توانگرشان کردی که اگر تو کسی را توان دهی دیگر نیازمند توان دیگران نخواهد بود.
خداوندا کمک کن تا عیب‌های خویش را بشناسیم که اگر این طور شود به دیگران عیب نمی‌گیریم که عیب‌جویی عملی است زشت و ناشی از معیوب بودن خودمان.!
خداوندا، از تو می‌خواهم که تنها تو استاد و معلم و راهنمایمان باشی که تو به سبب استادیت بر ما منت نمی‌گزاری که منت گزاشتن عملی است که ناشی از فراموشی توست…
خدایا کمک کن تا به روح خود که همانا روح توست که بر جان ما دمیدی نزدیک‌تر شویم…

آنان که محیط فضل و آداب شدند…………………..در جمع کمال شمع اصحاب شدند
ره زین شب تاریک نبردند به روز………………………گفتند فسانه‌ای و در خواب شدند …



دیدگاه ها:

دیدگاهتان را بنویسید