مرثیه ای برای یک رویاشكسته

مي‌دونيد. در دانشگاه ما استادان و دانشجويان و … معمولا از كامپيوتر 8 تا استفاده مي‌كنند:

1. تايپ (10% كارائي): كه هنوز هم اصلا 90% اين آدمها بلد نيستند با word كاركنند و به نظر من ماشين تايپ هم براشون زياده.
2. اينترنت (30% كارائي): براي ديدن مقالات در 10% و 90% ديدن اخباري كه در بيرون گير نمي‌آيد و كمي هم ….
3. استفاده به صورت power point (حدودا 40% كارائي): كه جالبه، همه فكر مي‌كنند به همه سيستم ويدئو پروژكتور و … مي‌گن power point.
4. من كامپيوتر دارم (5% كارائي): براي پز دادن.
5. براي جا پر كردن (8% كارائي): چون اگر نباشد اتاق خالي است.
6. به عنوان ودئو يا راديو(6.99999999%):.
7. براي كاراهاي جزئي (0.000000001%): اين كارها شامل استفاده از نرم‌افزارهاي تخصصي و حل مسائل به كمك كامپيوتر و رهائي از كاغذ و paperless و IPPhone و تلويزيون و ماهواره و تلفن و انجام كارهاي بانكي و خريدهاي اينترنتي و بالا بردن فرهنگ آدمها و كم كردن كارهاي محاسباتي آدمها و ….

چي بگم. رفتم سر كلاس. براي بچه‌ها مسائل رو با MATHEMATICA و PSCAD حل مي‌كنم كه بيشتر وقت به جاي محاسبات الكي به تحليل بگذرد. حالا چي شده. اومدن مي‌گن سر كلاس حل تمرين نمي‌شه از power point (منظورشان ويدئو پروژوكتور است) استفاده كرد. مي‌گم بابا به خدا من با اين كامپيوتر مسئله حل مي كنم. خارج از اين كشور عقب‌مونده با كامپيوتر ميشه كارهاي ديگه‌اي غير از تايپ و power point انجام داد. مي‌گن نه. نامه از بالا اومده كه حل‌تمارين بايد با ماژيك مسأله حل كنند. داشتم ديوونه مي شدم. آخه اين چه وضعيه. عقب‌م.ندگي تا كي؟ ياد برره مي‌افتم: من براي چي اينجام؟؟