مرثیه ای برای یک رویاشكسته

رفته بودم خونه بابام. بازم صدام زد. بابام 74 سالشه. در 65 سالگي كلاس كامپيوتر رفت و يه چيزائي از ويندوز ياد گرفت. حالا هم با كامپيوتر شطرنج بازي مي‌كنه. بچگي يه كامپيوتر داره، پنتيوم 1. 128M رم و 6GB هارد. گاهي فيلم هم بازي مي‌كنه. هر دفعه هم كه من مي‌رم خونه‌شون ‌كلي سوال مي‌پرسه. گاي هم يه فيلم براش مي‌برم نگاه مي‌كنه.

ايندفعه رفتم خونه‌شون منو صدا زده مي‌گه: فرزاد، يه نرم‌افزار شطرنج جديد داري. گفتم مگه قبلي‌ها چه شونه. گفت آخه يه مشكلي داره. گفتم چيه. گفت اين نرم‌افزار قبلي، اگه يه كم بد بازي كني(خودش مي‌گفت چرت و پرت بازي كني) مي‌زنه كامپيوترو خاموش مي‌كنه!!!!!!!!!! من شاخ درآوردم. بهش گفتم يعني اشتباه بازي مي‌كني اينجوري ميشه. گفت نه. اگه بد بازي كني ميزنه كامپيوترو خاموش مي‌كنه. من نشستم پشت كامپيوتر. راست مي‌گفت. كامپيوتر خاموش مي‌شد.

كلي تلاش. بي‌فائده بود. بد كه بازي مي‌كردي restart مي‌كرد. خلاصه ياداشت كردم: نرم‌افزارهاي فوق سوپر هوشمند. اگر ويندوز هم اينطوري بود، 90% آدمها از بس ويندوز restart مي‌شد ديوونه مي‌شدند.