مرثیه ای برای یک رویاشكسته

حيف شد.همين

سلام استاد عزیز
کلاس درس ماشین که با شما داشتم یکی از بهترین کلاس های دوره لیسانس من بود.با اینکه درسی که با شما داشتم پاس شده ومعمولا بچه ها دیگه سراغی از استادشون نمیگیرن اما شما اینقدر خوب بودید که سرزدن به وبلاگتون و خوندن مطالبتون واقعا بهم روحیه میده…فقط میخوام بگم همه دانشجوها مثل هم نیستن.استاد رضوی دوستون داریم.

سلام استاد.من دانشجوی شما نبودم حتی شما رو هم از نزدیک ندیدم ولی دورادور شما رو میشناسم!(از فیلمهای آموزشی و…) و چند وقت یه بار یه اینجا سر میزدم خوشجال بودم از اینکه استادی مثل شما خودشو با دانشجویاش انقدر راحت و صمیمی میدونه و یه همچین وبلاگی هم برای گفتن راحت تر حرفهاش راه انداخته.این اولین کامنتم هست چون از دیدن این پستتون ناراحت شدم چرا که تا قبل از این خوشحال بودم اگر من نمیتونم از نزدیک پیش شما بیام لااقل دانشجویانی هستن که میتونن از نزدیک از راهنمایی ها و اطلاعات شما استفاده کنن(به قول بنده خدا دانشجویان خاص).
ولی احتمال میدادم که ممکنه بعضی دانشجویان و نه همه(که همون بعضی کار همه رو انجام میدن) دید مثبت شما به این شیوه تدریس تغییر بدن و البته امیدوارم لااقل اینطوری نشده باشه و این کناره گیری به صورت مقطعی باشه.
اینا رو فقط و فقط برای این گفتم شاید به جرات بگم که مثل شما کمتر استادی از خودش مایه بزاره و پا به پای دانشجو بیاد.براتون آرزوی روزهای بهتر دارم و امیدوارم روزی بتونم شما رو ببینم و از تجربیاتتون استفاده کنم.ارادتمند

استاد مرسی از اینکه این ترم هم قبول کردینننن تو دانشگاه آزاد تدریس کنین…. امیدوارم هرجا هستین موفق باشین

سلام
استاد تکلیف امتحانات این ترم چه می شود .

ﺑﺎ ﺳﻠﺎﻡ ﺧﺪﻣﺖ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﻋﺰﻳﺰ
ﺧﺪﺍﻭﻛﻴﻠﻲ ﺣﻴﻒ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺭﻓﺘﻴﺪ.ﺗﻮ ﺍﻳﻦ ﻣﺪﺕ ﻛﻪ ﺩﺭﺱ ﺧﻮﻧﺪﻡ ﺍﺳﺘﺎﺩﻱ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ ﺷﻤﺎ ﻧﺪﻳﺪﻡ.ﺍﻧﺸﺄﻟﻠﻪ ﻫﺮﻛﺠﺎ ﻛﻪ ﻫﺴﺘﻴﺪ و ﻫﺮ ﻛﺎﺭﻱ ﻣﻴﻜﻨﻴﺪ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﻪ ﺣﻖ ﻣﻮﻓﻖ و ﻣﻮﻳﺪ ﺑﺎﺷﻴﺪ.
ﺑﺎ ﺗﺸﻜﺮ ﺍﺯ ﺯﺣﻤﺎﺕ شما

استاد ما تازه شمارو پیدا کرده بودیم
خیلی حیف شد ؛ خیلی !!!!
از صمیم قلب ناراحتم که دیگه شمارو تو دانشگاه نداریم و نمیبینیم
و خواهان این هستم که راهی رو برای ارتباط با خودتون و استفاده بردن از دانش و تجربه جنابعالی به صورت حضوری برای ما قرار بدید…

همیشه رفتن و دل کندن از علایق و وابستگی ها خیلی سخته اما آنچه که باقی می مونه خاطرات تلخ و شیرینه دکتر
دانشجوهای ارشد روی حرفهای گذشتت رویاهای بزرگی ساختند تا با کمکت بتونن آیندشون رو بسازند، تنهاشون نذار به این راحتی، امیدشون رو نا امید نکن دکتر، خواهش می کنیم

آقاي دكتر من نميدونم چه چيزي باعث شده شما اين تصميم رو بگيريد. اميدوارم تصميم شخص خودتون باشه، بدون اينكه كسي يا چيزي شما رو مجبور به اينكار كرده باشه. چون در اي حالت مطمئنم دليلي منطقي پشتشه. اما اگر از روي اجبار دارين اينكارو مي كنيد كاش مي شد يجوري بهتون گفت كه شما فقط متعلق به خودتون نيستيد آقاي دكتر. كاش ارتباتتون رو با ما قطع نكنيد

Vaqean heif mishe!

سلام استاد بنده با شما کلاس نداشتم ولی چند جلسه در کلاسهایتان نشستم.
بر خلاف دیگر دانشگاههای دولتی که باید از استاد بترسی در حالی که علمشان خیلی قدیمیه یا به اصطلاح بروز نیست از راحتی دانشجو ها لذت بردم.
از سایتتون خیلی استفاده کردم
ارتباط با دانشجویانی که شاید اصلا نمی شناختید مثل من عالی بود
کاش استاد پروژه بنده بودید
مطمئنم روز جزا با روی سفید نسبت به اساتید دیگر حاضر میشوید.

سلام استاد
خوش به حال ما که وقتی بودیم که شما هم تو دانشگاه بودید
به هر حال امیدوارم تصمیمی که گرفتید درست باشه و همیشه موفق باشید

یه سوال می پرسم تو رو خدا آقای دکتر جوابمو بدید

چه رازیه هر استادی که من دوستش دارم از دانشگاه فراریه؟؟؟

البته گفتم من دانشجوتون نبودم و فقط دو تا کارگاهتونو شرکت کردم ولی دوستتون دارم البته فقط جای استادی

سه چهار سال پیش وقتی تو حسرت یه استاد درست حسابی هم رشته خودم یعنی رشته آی تی بود؛ وقتی معدلم 19.47 شده بود وقتی تو اوج بودم وقتی آرزوهای زیادی تو سرم بود وقتی حتی یک انجمن خشک خالی تو دانشگاه برای آی تی وجود نداشت (دانشگاه تهران جنوب) وقتی حتی آی تی هویت مستقل خودشم از دست داده بود و تمام اساتید از گروه های دیگه بودند و مدیرگروهمونم با یک گروه دیگه (سخت افزار) ترکیب شده بود اون موقع تشنه مقاله دادن و شرکت در کنفرانس و این چیزا بودم

هر استادی اگه خوبم بود فقط قد کلاسش بود همیشه هم همه کلاسا جالب نبودند منتها چون من عاشق آی تی بودم از همه چیز لذت می بردم

تو یه عالم دیگه بودم اون موقع ها

همون موقع ها بود که اسم استادی رو شنیدم که با بچه ها مقاله داده بود کنفرانس IEEE
هنوز ندیده بودمش که شنیدم می خواد از دانشگاه بره
دلم سوخت غم تازه ای نبود
قبلا دو تا استاد دیگه رو که هم رشته خودم بودو بدون اینکه حتی یک جلسه سر کلاسشون بشینم از دست داده بودم چون استادای خوب و متخصص آی تی رو دانشگاه ما نمی تونست نگه داره پول کم میدادند رفتارشون خوب نبود گروهمون پدر مادر نداشت که دل بسوزونه برای آی تی. اون اوایلم که این استادای خوب رو آورده بودند به خاطر این بود که مدیر گروهمون مرد خوبی بود دلسوز بود ولی با کنار گذاشته شدن اون همه چیز تغییر کرد

برای همین وقتی اسم اون استاد سوم به گوشم خورد قلبم برای رفتن به کلاسش به تپش افتاد
وقتی برای اولین بار سر کلاس اومد و شروع کرد به تعریف از آی تی یعنی عشق من وقتی شروع کرد به تشویق بچه ها که هر کی این رشته رو دوست نداره من علاقمندش می کنم دیدم دیدش با همه فرق داره
سبک درس دادنش کلیه فعالیت های علمی تحقیقاتیش
به همه کمک می کرد؛ حتی تو درسایی غیر از درس خودش راهنمایی می کرد حتی به غیر از دانشجویای خودش راهنمایی میکرد
من این آدمو خیلی دوست داشتم
برای دوست داشتنم مرز نذاشتم چون ده ها دلیل برای این علاقه وجود داشت
هیچ وقت خودمو سرزنش نکردم چون حس می کردم لایق دوست داشتنه به علاوه اینکه همه دوستش دارند پس حس من کاملا طبیعیه
خیلی خودمو فعال اکتیو نشون دادم و به سرعت اعتماد استادمو جلب کردم و اونم حاضر شد زمانی بیشتر رو برای کار تحقیقاتی برای ما بذاره

تمام مدتی که در اون ترم برای مقاله دادن تو کارشناسی برای اون استاد کار کردم با عشق مطالعه میکردم لحن و رفتار استاد خیلی معقولانه بود برای همین اعتمادم به اون هر روز بیشتر میشد

بعدعا فهمیدم در دوست داشتن زیاده روی کردم بعد از اون هیچ وقت به خودم اجازه ندادم کسی رو از یه حد مشخص بیشتر دوست داشته باشم حتی شما رو که واقعا استاد فوق العاده ای هستید چون هر آدمی یه میزان ظرفیت داره گاهی استاد هم از اعتماد آدم سواستفاده میکنه البته به بهش اجازه ندادم باهام بازی کنه ولی بعدها فهمیدم با دوستای دیگم از لحاظ عاطفی خیلی بازی کرده بود

اما رازش چیه؟
چرا استادایی که خاصند متفاوتند و شکل دیگه ای عمل میکنند نمی تونند تو سیستم آموزشی کشورمون دوام بیارند
من که از کلاسهای شما هیچ استفاده ای نداشتم چه بود چه نبود من رشتم فرق داشت درسی نبود که بشه با شما برداشت و اصلا تموم شد درسم؛ مشغول پایان نامم
ولی دلم

خیلی سوخت

منم مثل شما همیشه وقتی اشتباه می کنم دلم میخواد جایی که اشتباهمو دیدند رها کنم و برم و برای همین مساله، ترم بعدش با اون استادی که دوستش داشتم درس برنداشتم پروژه برنداشتم چون دیگه دلم نمیخواست ببینمش

البته گاهی این اعتراف به اشتباه ها از سوی استادها برای اینه که:
- چرا متفاوت بودند؟
- چرا جور دیگه عمل کردند؟
- چرا همرنگ جماعت نشدند؟
- چرا خواستند تغییر ایجاد کنند؟

اگه درست فهمیده باشمتون؛ الان کاملا درکتون می کنم

سلام.
اینو بگم که برای منو نیما و رضا و حامد و چند نفر دیگه تو یه مقطع زمانی از زندگیمون یه امید بزرگ بودی.. امیدی که درست از اب در اومد..
حالا هم امیدوارم این امید رو دوباره در دل دانشجو های دیگه زنده کنی..

سپاس به خاطره همه ی خوبی هایی که در حق ماها کردی. در حق همه..

درپناه خدا..

سلام استاد
شايد شما از نظر خودتون نسبت به استادهاي خارج از كشور هيچ كاري براي دانشجوهاتون نكرده باشيد و يا حتي نسبت به استادهاي داخل ايران به دانشجوهاتون چيزهاي زيادي ياد نداده باشيد ولي بايد بگم شما موثرترين استاد زندگيم تا به اين لحظه بوديد …
شما به من رايتينگ، مقاله نويسي،روش تحقيق ، زبان تخصصي، رياضيات مهندسي پيشرفته ، اندازه گيري الكتريكي، ماشين هاي الكتريكي ايسي و ديسي، اهميت ويرگول گذاري و تجربه هاي چندين ساله تان را ياد داديد.
شما مرا تشويق كرديد كه برنامه نويسي ياد بگيرم …
شما به من غيبت نكردن و مسخره نكردن و تعريف جك ولو به قيمت دلقك جلوه نمودن ياد داديد …
شما به من تعصب نداشتن، تواضع،و سكوت ياد داديد و در نهايت
شما به من ياد داديد كه به من هيچ چيز ياد نداديد …
نميدانم چرا ميگوييد تمام شد زيرا كه
هيچ چيز كه تمام نشده هيچ بلكه تازه همه چيز شروع شده
هم براي من هم براي خيل كثيري از دانشجوهاي واقعي شما…
شما به من زندگي كردن ياد داديد…
به اميد روز تحقق پيوستن روياي همگي ما…

فرزاد جان سلام
خواهشا نا اميدمون نكن. خيلي حرف و خواهش دارم اما آنقدر از شنيدن اين خبر ناراحتم كه نميدونم چي بگم. در تو براي اولين بار ديديم هم ميتوان بار علمي داشت هم متواضع وصميمي بود. تو آنقدر كار خوب و قشنگ كردي كه تا ابد دانشجويان ازش استفاده كنند. تو بجاي هزاران دانشجو خودتو خسته كردي و اون همه فايل آموزشي را تهيه كردي و اون همه كتاب ترجمه كردي و يا نوشتي. ميدونم خسته هستي اما خواهش ميكنم بمان و حاصل زحماتت را در موفقيتهاي دانشجويانت ببين.

پسر خیلی با حرکتت حال کردم… واقعا حرکت تمیزی بود ….
یکی از استادای ما هم تو دانشگامون این ترم پیچوند رفت استرالیا_البته قراردادش هم تموم شده بود_ خلاصه خیلی خوشحال شدم که خودت رو رها کردی… هر چند به من ربط نداره ولی انگار یه باری از روی شون من برداشتن!!! خودمم موندم والا… دس خوش…
بابای

قطاري که به مقصد دانش مي رفت، لختي در ايستگاه تفرش توقف کرد و استاد رو به دانشجویانش کرد و گفت : مقصد ما نهایت است .کيست که با ما سفر کند؟ کيست که رنج و عشق را توأمان بخواهد؟ کيست که باور کند دانشگاه تنها ايستگاهي است تنها براي نگاهی اجمالی به دنیای بیرون؟ قرنها گذشت اما از بي شمار آدميان جز اندکي بر آن قطار سوار نشدند. از دانشگاه تا دنیای برون هزار ايستگاه بود. در هر ايستگاه که قطار مي ايستاد کسي کم مي شد. قطار مي گذشت و سبک مي شد. زيرا سبکي قانون رفاقت های پوچ ست. قطاري که به مقصد دانش مي رفت، به ايستگاه دنیا رسيد. استاد گفت : اينجا دنیا است. مسافران دنیایی پياده شوند، اما اينجا ايستگاه آخرين نيست. مسافراني که پياده شدند، دنیایی شدند. اما اندکي،باز هم ماندند، قطار دوباره راه افتاد و دنیا جا ماند. آنگاه استاد رو به مسافرانش کرد و گفت : درود بر شما، راز من همين بود. آن که مرا مي خواهد، در ايستگاه دنیا پياده نخواهد شد.
((((دنیا کنایه از خودبینی و طلب نمره است نه درک موقعیت استاد و همراهانش))))

ولی انگار قدم ما سنگین بوده استاد که قسمت نشده یه ترم با شما همراه باشم

خواهش میکنم از دانشگاه و دانشجویان هرچند بد جدا نشید

سلام استاد
روز اول که این پست را زدی، خواستم نظر بدم، ولی دیدم تعداد نظرات صفره گفتم ولش کن نذارم اولین نظر بد باشه.
ولی وقتی نظرات بالارو خوندم خیلی تعجب کردم.
استاد خودارو شکر که رفتی. یک دنیا به دانشجوهات کمک کردی با این رفتنت.(البته منظورم تفرشه)
من کلی درس با شما گذروندم و از همه ی درسها هم نمره بالاتر گرفتم و همه بالای 19 بود، ولی همون درس ها توشتون پایین ترین سواد رو دارم… بررسی 2 و حفاظت و…
سر کلاس که درس نمیدادی… 4 تا سوال جواب مزخرف مینوشتی سر ته قضیه را هم میاوردی… ولقعا متاسفام که حتی یک محاسبه اتصال کوتاه دستی را هم یادمان ندادی چه برسد…
به هر حال در حق ما که جفا کردی، ولی میگذریم ازت… چون با رفتنت داغون شدن پایه ی خیلی از بچه ها رو نجات دادی…
امیدوارم که در هر کجا هستی سالم و سلامت و موفق باشید

سلام استاد
استاد دانشجو ها رو تنها نگذارید
چون شما…..
نمیتونم بنویسم
وقتی خبره استعفا شما رو خوندم
فقط به اندازه دنیا دلم گرفت!!!!!!!!!!

هر آمدنی را رفتنی هست ، سختی ها و خوشی ها هردو خواهند گذشت، هیچ چیزی پایدار نیست. آنچه که مهم است شخصیت والا و انسانی دکتر رضوی است که بر کسی پوشیده نیست. اینشا الله در دانشگاه های دیگری چون پلی تکنیک و زمینه شغل شریف شما فراهم خواهد شد…..

در جواب اون به اصطلاح دوست میخوام بگم که اولا دکتر رضوی کارش حرف نداره بعدشم دکتر رضوی درسای آخر چارت رو درس میداد اگه هم کارش بد باشه چطوری پایه ی تو رو خراب کرده. دوست نه چندان عزیز شما بهتره بری بعضی از کاراتو دستی انجام بدی نمیخواد اتصال کوتاه رو دستی انجام بدی چون اونو با برنامه هم میشه انحام داد

ما دانشجوها عاشقتون هستیم حتی اگه بین ما نباشین

سلام استاد.
از دانشجویان انصرافی دانشگاه قزوین بودم به دلیل مشکل خانوادگی که البته دوباره شروع کردم.مدار 2 و اندازه گیری با شما داشتم. افسوس که آه از ستاره بر میخیزد…راه باید سپرد. استاد شما الگو بودید وخواهید بود. بینایی برخی دوستان دچار مشکل شده… شما ببخشید چراکه برای ارشد جزوه هاتون رو خوندم ومقاله نوشتن و کتاب نوشتن و… عجبا
گاهی از یادمان میرود طلوع امید را.

سکوت تنها نظریه که دارم… چون انقدر حرف دارم که اینجا گفتن هر کدومشون ظلمه به بقیه مفاهیمی که دلم میخواد بگم و اینجا جا نمیشن… فقط اینکه دوستتون داریم.
تندرست و سرافراز باشید مثل همیشه

not any thing else…

استاد اجازه بدید یه حقیقتی رو بهتون بگم.

1
دانشگاه تفرش بودیم و ما با شما درس حفاظت رله داشتیم. یه جمله ای شما سر کلاس گفتید من همیشه گوشه ذهنم مونده بود.
” ترانسفورمر وقتی بی بار هست تلفاتش بیشتر از حالت بار کامل هست ”
همیشه این سوال گوشه ذهنم بود که چرا؟ اصلا این حرف با عقل جور در نمیاد! اومد و ما دانشگاه صنعتی اصفهان قبول شدیم. من از چند تا از استادای اونجا این مطلب رو پرسیدم. همه رد کردند و گفتن این مطلب کاملا اشتباهه. خلاصه ما به این نتبجه رسیدیم که بهترین استادای ما در دانشگاه تفرش هم خودشون درسها را درست بلد نبودند.
تا اینکه چند روز پیش می خواستیم برای پروژه یه درس یه مبدل نیم پل بسازیم باید چند تا ترانس و سلف طراحی میکردیم و میپیچیدیم. اونجا بود که من فهمیدم اون جمله ای که شما گفته بودید برای ترانسهای سنس جریان یا همون CT بود و ما تویه کلاس خواب تشریف داشتیم و مطلب را کامل نشنیده بودیم.
به این نتیجه رسیدم که نصف بدبختی دانشگاه تفرش بر میگرده به همین دانشجوهای امثال بنده.

2
همون سالها بود که من به یکی از دوستهام گفتم به نظرت دکتر رضوی تا کی میتونه اینقدر کلاسهاشو با شور و نشاط برگزار کنه؟
گفت تا وقتی جوون باشه!
گقتم اینکه 30-35 سال بیشتر نداره یعنی تا 25-30 سال دیگه همینجوریه؟
گفت جوونی به سن و سال نیست. آدم تا وقتی با این دانشجوها معاشرت کنه و سروکله بزنه احساس جوونی میکنه.
گفتم بین استادای ما فقط دکتر رضویه که همچین اخلاقی داره. به نظرت عجیب نیست؟
گفت خب فضای داخل دانشگاه خیلی رویه عملکرد استادا تاثیر میذاره. مثلا تو دانشگاه ما استاد جوون کم هست. جو خیلی بیحال و کسل کننده هست. دانشجوها کمتر میل به درس خوندن و ادامه تحصیل دارند. سال به سال میگذره و هیچ اتفاقی توی وضع کیفی دانشگاه نمیفته. اساتیدی که جدید میارن به اندازه یک ترم بیشتر دوام ندارند و دمشون رو میذارن رو کولشون و فرار میکنن. تو این فضا اگه شما یک اپسیلن دلتون به حال این دانشجوها بسوزه مطمئننا غیر از این رفتار نمی کنید.
گفتم پس اگه احتمالا چند تا استاد جوون و دلسوز دیگه به گروه قدرت اضافه بشه احتمالا دکتر یه مقدار رفتارش عوض میشه؟
گفت شاید.

الان باید داشتم فکر میکردم که استادی که به گروه قدرت اضافه نشده، 25-30 سالی هم از اون زمان نمیگذره.
پس بچه های تفرش تسلیت میگم “یتیم” شدید.

سلام
در حق اون چند نفری که احسان گفت حقیقتاً خوبی کردی.
بابت تمام کارهایی که از شما یاد گرفتم ممنون…
ممنون بابت اینکه از شما یاد گرفتم.

ممنون.
از سال 1386 که اومدی دانشگاه آزاد قزوین با شما اشنا شدم. اسم وبلاگتونم باعث شد تا من فیلم “مرثیه ای برای یک رویا” رو ببینم. وضعیت همه ما مثه اون خانمه هستش که انتهای فیلم رو مبل لم داده!!! متاسفانه…

همیشه موفق باشی.

salam
dar morede ejdevaj ham ye chiz benevisid. kasi nist ranama
hagh

استاد دانشجو های تفرش دوست دارن… خداییش دوست دارن .. چه باشی په نباشی خیلی مردی

سلام استاد
1. خدا قوت!!
2.نمی دونم که خوشحالم که از تفرش تشریف بردید یا ناراحت!! چون از یه طرف به واقع میتونم بگم با این که هیچ علاقه ای به برق ندارم!! (در این حد که وقتی برق میره (که البته از سال 83-84 تقریبا دیگه نمیره - … مچکریم!!!!) خیلی حال میکنم) اما هرچی یاد گرفتم و باهاش حال کردم از کلاس های شما بوده و هم از اون طرف به علت سیستم افتضاح اموزشی احساس میکنم وقتتون یه جورایی تلف می شد!!
3.به هرحال هر کجا باشید در پناه حضرت ولیعصر و در حال خدمتگذاری به مردم عزیزمان باشید
شاگرد تنبل شما

استاد مهربان انسان به تمام معنا فهمیده و روشنفکر از هر نظر استادی که وقتی سر کلاسش هستی غیر از درس علمی درس زندگی هم یاد میگیری……. حیف که این مملکت قدر استادایی مثل شما را نمیدونه و شاید اگر ایران کشور دیگه ای بود هم انگیزه دانشجوها بیشتر بود هم استادا.
استاد رضوی من هرچی دارم از شما دارم .
واقعا روش تدریس شما را دوست داشتم.
امیدوارم هر جا هستید موفق باشید.

خداروشکر…خداروشکر که واقعا تمام نشد و شما یک روز میایید تفرش….. البته باهاتون درسی ندارم،ولی سعی میکنم از حضورتون نهایت استفاده رو بکنم .اینکه توی راهرو یا توی ماشین باهاتون صحبت کنم بهتر از اینه که اصلا همینم نباشه! و به قول معروف (یا شایدم قول نجف آبادیا) کاچی بعضی هیچیه!!!!
به امید دیدار

سلام استاد
خدا شاهده بی تعارف می گم…
خدا به من رو کرد و شانسم زد و فقط یه درس(سمینار) رو توی علوم و وتحقیقات اونم شروع تحصیل توی مقطع ارشد با شما داشتم
خدا رو شکر می کنم که اجازه داد انسان بزرگواری مثل شما رو بشناسم
امیدوارم هر جا که هستید
هر کار که می کنید
سهمتون از دنیا
فقط موفقیت باشه
پاینده باشید

جناب دکتر رضوی
استاد گرانقدری که چند درس کارشناسی و یک درس ارشد به من مرحمت کردین!
جدای از شوخی از لطف شما حداقل به من اینکه هر وقت دلم میگیره خسته میشم غصه میگیره و خلاصه داغونم یاد اون جمله آخر وبسایتتون میفتمو دلم قرص میشه. دم اونی که گفتتشم گرم ولی دم شماهم گرم واقعا این جمله زندم میکنین.

اگر روزی دشمن پیدا كردی، بدان در رسیدن به هدفت موفق بودی! اگر روزی تهدیدت كردند، بدان در برابرت ناتوانند! اگر روزی خیانت دیدی، بدان قیمتت بالاست! اگر روزی تركت كردند، بدان با تو بودن لیاقت می خواهد
هنر آن است كه با آجرهائي كه به سويت پرتاب مي‌شود خانه‌اي محكم بسازي

چشم همه دشمناتون کور،هرجا هستین شاد باشین و همیشه تو قلب ما هستین

سلام حضور شما استاد گرامی،
شما آدم تیزهوش و قوی ایی هستید، مطمئنیم که با استفای شما موافقت نمیشه، صددر صد، شکی نیست، مثل شما کم پیدا میشه، درسهای زیادی ازتون یاد گرفتیم، در مورد همه چی، خاطرتون همیشه پابرجاست.

سلام استاد عزیز من همیشه وبلاگ شمارو میخوندم ولی هیچوقت دیدگاهی ننوشتم نمیدونم چرا….؟ ولی اینبار نتونستم ننویسم
خدا رو شاکرم که در مسیر زندگیم استادی چون شمارو قرار داد من تواضع و خوش اخلاقی رو در وجود شما با تمام وجود حس کردم شما در کنار درس دادن دروس مهندسی درس درست زندگی کردن رو دادید….
شما عزیز هستید از خداوند متعال برای شما عزت و توفیق روز افزون مسئلت دارم.
زندگی صحنه یکتای هنرمندی ماست …… هر کسی نغمه خود خواند و از صحنه رود
صحنه پیوسته بجاست
خرم آن نغمه که مردم بسپارند بیاد
فدای فداکاری هایتان

سلام
برگشتی که باز
دوروغگوام شدی؟
بازم درس داری تفرش

استاد وقتي اين خبر رو سر كلاس گفتين فكر كردم كه شوخي ميكنيين ولي بعدا متوجه شدم كه حقيقت داره
به هرحال وقتي سر كلاس به يكي از دانشجوها نمره پايان ترم رو ٢٠ دادين متوجه شدم كه استادي هم پيدا ميشه كه ملاك ارزيابي درسش فكر و ايده اي است نه صرفا جواب دادن به چند سوال
با اينكه ميدونم دانشگاه به امثال شما بيشتر از اين احتياج داره اما اميدوارم دكتر رضوي رو در مدارج بالاتر ببينم اين شعر هم تقديم به شما
آنقدر سقوط كردم
تا پرنده شدم
زندگي بيا توي رينگ
با دستان خالي
ناك اوت خواهي شد

راستش رو بخواید شاید شما کمتر درس میدادید و یا خیلی از مباحث رو حذف می کردید اما جز با انصاف ترین استادا بودید،مفلا روش امتحان گرفتنتون خیلی خوب بود،دانشجو مطمئن بود که اگه کتابو حفظ کنه پاس میشه،استرس از بین می رفت و با آرامش درس می خوندیم از طرف دیگه راهنمایی هایی که برای مسیر زندگیمون می کردید بیشتر از درسا به دردمون خورد.هر وقت یک جایی گیر میکنم میگم دکتر رضوی اینو قبلا توصیه کرده بود.خلاصه هر کار مفیدی که انجام دادم نیروی محرکه اش شما بودید
ازشماتشکر میکنم

دکتر همیشه باهات حال میکردم و افتخار . خداشاهده

قدر زر زرگر شناسد قدر گوهر گوهري………// /.

میشه خواهش کنیم نمرات درس ریاضی رو زودتر اعلام بفرمایید؟!!!!

سلام دکتر
از وقتی شنیدم از دانشگاه جدا شدی دیگه حس دانشگاه اومدن نداشتم از دانشگاه انصراف دادم اول اسفند هم اعزام شدم به پرندک(نیرو زمینی ارتش)

سلام جناب دكتر رضوي .خيلي ناراخت شدم از اينكه از قشر دانشجو فاصله گرفتيد البته باورم نمي شه اينكار دست خودتون بوده ولي تنها استاد واقعي تو دانشگاه آزاد شما بوديد من از شما ونحوه ي تدريستون خيلي راضي بودم هرچند آخرين بار ميونمون بهم خورد

سلام الان که اینو دیدم دلم خیلی گرفت من با شما کلاس نداشتم البته افتخار نداشتم ولی یه بار سرکلاس مقاله نویسی اومدم و شیفته ی شخصیتتون شدم صداقت کلام شما رو در جایی و در کسی ندیدم.امیدوارم از شاکردانتون خسته نشده باشید و از ما استعفا ندید
ارادتمند شما سید حمید رضا نورانی

سلام دکتر
بیاین دانشگاه بوعلی خوشحال میشیم

سلام انشاله که خوبید من تا اخر وبلاگتونو خوندم اما تو اون تور 35 هزار تومنی شما از همون اول منفی بافتید و منفی جذب کردید فقط خواستم بگم که فکر منفی و ناراضی بودن از یه چیزی چقد میتونه چیزهای منفی رو به ما نزدیک کنه . موفق باشید

سلام آقای دکتر
از خوندنش ناراحت شدم واقعا !!!!
ولی میدونم دکتر رضوی همیشه کارش درسته
ممنونم بابت همه ی خوبیهاتون .
ممنونم که همیشه با صبر و حوصله به حرفام گوش کردین و راه حل دادین
ممنونم بابت همه چیز
یادش به خیر اون روزا …
کاش الانم میشد باهاتون صحبت کنم و انگیزه بگیرم
رفتم خواجه نصیر ارشدمو ولی انقد بی انگیزه که پایان ناممو به زور دارم تموم میکنم
اونجا یه استاد مثل شما پیدا نکردم
حاضر بودم قدرت بخونم فقط برای اینکه شما استادم بمونی
یادش بخیر ..
با شما در س ماشینو نداشتم ولی از شما یادش گرفتم . روزایی که خسته بودین ولی با صبر و حوصله برام توضیحش میدادین
یادش بخیر از کلاسای زبان …
و یادش بخیر از کارای مقاله
راستی کلی از کارایی که ترم 3 ، 4 یادم دادینو تو ارشد استفاده کردم ، مثل همون ورد اتومات
تو ارشد کلی از شما میگفتم سایتتونو به همه معرفی کردم
امیدوارم هر جا هستید مثل همیشه پرانرژی و موفق باشید